Gematerialiseerde gestalten verschijnen in huiselijke seancekring

PSYCHIC NEWS no. 2646 26 febr.1983

TASTBARE geestvormen ontstaan in de seancekring in huis bij Rita Goold te Leicester, Engeland, deelde een ervaren spiritualist vorige week aan Psychic News mede. Spiritualist Alan Crossley verklaarde dat een gestalte verscheen in een "prachtige jurk van kant". Een andere manifesteerde zich in "een kompleet militair uniform".

Ook werd Mr. Crossley herenigd met zijn vrouw die vier jaar geleden overleed. Bovendien zei hij er zeker van te zijn dat een van de belangrijkste communicatoren Helen Duncan is, die als fysiek medium ten offer viel aan haar overtuiging. Ze verwees naar diverse voorvallen 'die slechts aan haarzelf en mij bekend waren'. Hij hoorde haar 'vertrouwde stem weer.

Alan zat aan met Rita, haar echtgenoot Steve en de kringleden Pat en Barry Jefferys tijdens opeenvolgende avonden. "Het was een van de belangrijkste gebeurtenissen in min leven", zei hij.

"De geestelijke bezoekers zijn "vastbesloten om een leven na de dood te bewijzen, al zou dat het laatste zijn wat zij kunnen doen". Na zo'n 40 jaar ervaring in paranormale aangelegenheden, speciaal wat betreft fysiek mediumschap (en ik heb aangezeten met de beste mediums in deze eeuw) zijn de gebeurtenissen die nu in Leicester plaatshebben niet te vergelijken met iets dat ik eerder heb gezien."

Alan, die de schrijver is van 'Het leven van Helen Duncan', was getuige van een overvloed aan paranormale verschijnselen, waaronder de directe stem, levitatie, apporten en "bovenal de materialisatie van menselijke gestalten van hen die niet meer van deze aarde zijn".

"Naar mijn mening vormen zij de grootste uitdaging tot nu toe voor de wetenschap, de kerk en andere academische lichamen over de gehele wereld, om eens en voor altijd de doeltreffendheid te vestigen van de geestelijke communicatie met degenen die op aarde zijn."

Voor Mr.Crossley kondigen de gebeurtenissen in Leicester een nieuwe koers aan in het contact met de geestenwereld, niet in het minst vanwege de achtergrond.

"Het is gedaan met de kabinetten, zwarte gordijnen en het semi-godsdienstige vertoon", legde hij uit. "De zittingen worden opvallend informeel gehouden. Volgens mij vormen de nieuwe methoden en technieken die de geestelijke acteurs gebruiken het grootste keerpunt in de geschiedenis van het paranormale. Ontdaan van alle mystiek is er niets van de spookachtige atmosfeer die zo gebruikelijk was in vroeger jaren."

Terwijl hij de verschillende verschijnselen beschrijft, voegt hij er aan toe:

"Nooit eerder heb ik de directe stem zo luid en duidelijk en gedurende lange perioden gehoord als bij Rita Goold's seances. Ik zag voorwerpen bewegen en leviteren met snelheden die nogal verbazingwekkend zijn, plus het tot stand brengen van apporten."

Maar het zijn de materialisaties waarvan Alan voelt dat ze een nieuwe doorbraak zijn in het contact tussen de beide werelden.

"De gedaantes zijn niet gekleed in ectoplasma zoals gebruikelijk in het verleden, maar in echte geweven stoffen die vervaardigd zijn door de geestelijke bezoekers", verklaarde hij.

"Laura Lorraine, Rita's grootmoeder die een geregelde verschijning is in de kring droeg een prachtige japon met kant en Raymond, de zoon van Sir Oliver Lodge, had een kompleet militair uniform aan."

De afwezigheid van ectoplasma bij het ontstaan van de materialisaties wordt door Mr. Crossley beschouwd als een nieuwe ontwikkeling in het mediumschap.

"Er zijn vele kenmerken betreffende de nieuw verschijnselen waardoor ze zich duidelijk onderscheiden van alle voorgaande methodes", zei hij. "Dit afstappen van oude technieken kan eerder nuttig zijn dan dat het de vooruitgang hindert naar een beter begrip van het totale onderwerp Velen zullen vragen: hoe doen ze het? Dat is natuurlijk een te ingewikkelde vraag in dit stadium en het is tot nu toe nog niet openbaar gemaakt."

Een bijzonder keer punt was het voor Alan Crossley om nog eens met Helen Duncan te spreken, een geregelde bezoekster van de kring.

"Ik kende Helen Duncan goed", zei hij, "en ik was bij diverse gelegenheden op haar seances". "Mijn boek werd hoofdzakelijk geschreven om haar te zuiveren van de voortdurende laster en het geklets, die nog doorgingen tot lang na haar overlijden. Mijn gesprekken met haar te Leicester, waar ze me herinnerde aan verschillende voorvallen die slechts aan mijzelf en haar bekend waren en ook het opnieuw horen van haar vertrouwde stem, sterkten mij in mijn overtuiging dat het inderdaad Helen Duncan was."

Na haar proces in de Old Bailey in 1944 vanwege de wet op de Hekserij, werd deze wet gewijzigd om Spiritualisten en mediums in staat te stellen hun praktijk uit te oefenen zonder de dreiging vervolgd te worden.

"Nu", zei Mr.Crossley, "komt ze terug met de vastberaden instelling om de grootste doorbraak te ontketenen die de wereld ooit gezien heeft". "Het is meer dan 20 jaar geleden sinds Helen stierf, maar hier is ze dan en ze vecht ervoor om te bewijzen dat er geen werkelijke dood bestaat. Ik sprak herhaalde malen met Helen tijdens mijn verblijf in Leicester. Ze heeft me er niet aan laten twijfelen dat het haar ernst is. Helen beseft dat de teerling is geworpen en dat ze gesteund wordt door de sterkste geestelijke krachten die er nu naar streven de rekening te vereffenen". "Ik was getuige van de capaciteit van deze krachten en ik sta in voor hun zuivere intelligentie, bekwame wijze van werken en bovenal de natuurlijke aard van degenen die doorkwamen."

Mr.Crossley werd herenigd met zijn vrouw tijdens de Leicester seances. Hij verklaarde:

"Het meest treffende van mijn persoonlijke ervaringen kwam toen mijn vrouw Irene, die vier jaar geleden stierf, zich bij minstens vier gelegenheden aan mij manifesteerde met haar eigen hebbelijkheden en eigenaardigheden die aan mij zo vertrouwd waren. Bij haar laatste bezoek bracht ze een enkele rode roos mee en kuste me. Nou, wat kan men nog meer zeggen in het licht van zulke gebeurtenissen, behalve dat het niet alleen heel ontroerend was, maar ook de meest wonderlijke ervaring in mijn leven."

Mr. Crossley sprak over de reacties van wat hij had meegemaakt in Leicester.

"Dit tijdig verschijnen van een vorm van mediumschap dat zo verschilt van het verleden, wijst duidelijk op een nauwgezet geestelijk plan met verreikende verwikkelingen", zei hij. "De week die ik doorbracht te Leicester geeft mij aanleiding te veronderstellen dat er een grote sprong vooruit is gedaan wat betreft het contact met de geestenwereld. Ik denk dat degenen, die deel uit maken van de z.g. buitenste kring van Gene Zijde, de weg effenen voor het meest spectaculaire draaiboek ooit geschreven voor het paranormale theater". "En vergis u niet, want een onderschatten van de verwikkelingen die zij veroorzaken, zou de grootste dwaasheid zijn. Er doet zich nu een gelegenheid voor waarbij de weg wijd open staat om de wereld opnieuw te verzekeren van het feit, dat de menselijke persoonlijkheid de zogenaamde dood overleeft en bovendien, onder geschikte omstandigheden, contact kan leggen tussen beide werelden."

Met betrekking tot onderzoekers verklaarde Mr.Crossley:

"Ik zou onderzoekers willen waarschuwen - en de z.g. experts - die het idee koesteren hun toevlucht te moeten zoeken bij de oude tactieken door mediums vast te binden en ze de mond te snoeren of te onderwerpen aan onwaardige behandelingen. Laat men zich goed bedenken. Verstikken van een medium is zoveel als het slachten van de kip met de gouden eieren. Die tijden zijn voorbij. De kracht van het medium zijn zal op zijn eigen waarden beoordeeld worden. Als men de beschikking heeft over de normale vermogens tot waarnemen en ook intelligentie, moet dat genoeg zijn."

Vorige week vertelde Rita Goold aan Psychic News, dat blijken van haar mediumschap, al jaren voordat ze het zelf ontdekte, aan de dag traden.

"Het heeft zich over een aantal jaren ontwikkeld", zei ze, "maar overal waar we woonden hadden we de gewaarwording dat we in spookhuizen leefden. Er gebeurden een hoop vreemde dingen. We begonnen ons of te vragen: waarom achtervolgt het ons overal? Maar klaarblijkelijk was ik de oorzaak. Het is allemaal geleidelijk aan gebeurd in de laatste drie jaar. Ik ben een beetje bang voor waar dit naar toe zal leiden. Soms vraag ik me af: waarom ik? Het heeft mijn leven en werk veranderd. Soms vraag ik me ook of wat de geesteswereld van me verwacht en of ik er naar kan leven."

Ik vroeg Rita naar de nieuwe ontwikkelingen en waarom er geen ectoplasma vereist was om materialisaties te verkrijgen.

"In de kamer bevinden zich volledige gestalten", zei ze. "In het verleden was er een kabinet nodig en rood licht en ectoplasma, maar nu hebben onze mensen gezegd dat de hele kamer een besloten kabinet is, in het donker."

"Zij werken met fosforizerend licht in de kamer, maar ze ontwikkelen nu een methode waardoor ze met hun eigen licht kunnen verschijnen. Daardoor kunnen we de omtrekken van gestalten zien. Drie of vier handen werden getoond in het licht. De beste manier 'waarop ik het kan beschrijven is, dat het lijkt alsof er maanlicht op schijnt."

Met betrekking tot de razendsnelle ontwikkeling vroeg ik Rita of de buitenkring een aanwijzing gegeven had over hun uiteindelijke bedoelingen.

Helen heeft gezegd dat we tenslotte in staat zullen zijn om hen allemaal in de kamer te zien", verklaarde Rita. "Vroeger zeiden de geestelijke bezoekers: op zekere dag zullen jullie de tafel zien zweven. Op zekere dag zullen jullie ons aan kunnen raken, die dingen zijn allemaal gebeurd. Er is geen reden om aan te nemen dat het allemaal niet zal doorgaan". De geestelijke bezoekers uit de kring zijn "vastbesloten om te bewijzen dat er een leven na de dood bestaat, al is dat het laatste dat zij kunnen doen."

Rita benadrukte dat er geen geld te pas kwam bij haar mediumschap.

"HET IS MIJN MOEDER"

"Ik ben geen beroepsmedium", verklaarde ze. "Ik verdien er m'n brood niet mee. Het is niet iets waar men voor zou betalen. Het is geen geheime besloten kring en het was ook niet privé tijdens het afgelopen jaar. We hielden in heel Engeland zittingen in de huiselijke sfeer. Er komen mensen uit het hele land naar ons toe. We zitten drie tot vier maal per week aan en vreemden komen via vrienden en relaties."

Assistentredacteur Alan Cleaver van Psychic News heeft het genoegen gehad de Leicester kring diverse malen te bezoeken, vaak op kritieke stadia in zijn ontwikkeling. Alan woonde een seance bij, waarop Helen Duncan's dochter Gena Brealey uit Luton, Bedfordshire, de kring bezocht teneinde te bevestigen of te ontkennen dat het haar moeder was die doorkwam. In slechts een paar minuten wist ze het. Helen apporteerde voor haar dochter een enkele rode roos. Dit had een speciale betekenis die slechts aan allebei bekend was. Toen haar de roos werd overhandigd, brak Gena in tranen uit van vreugde en riep:

"Wat voor beter bewijs had ik kunnen krijgen!"

Gedurende meer dan een uur spraken moeder en dochter met elkaar over vertrouwelijke zaken waar zij alleen van wisten, dikwijls gebruik makend van Schots dialect, hetgeen ze dan moesten 'vertalen' voor de andere aanzittenden. Later verklaarde Gena

"Ja, het is mijn moeder, er is geen twijfel mogelijk."

Alan was ook aanwezig, terwijl andere mensen met hun "dode" verwanten spraken in de kring. Allemaal waren ze overtuigd en hadden geen twijfel over het kontakt. Op een bepaald moment sprak Alan even met een stem die beweerde zijn overleden grootmoeder te zijn. Hoewel de verbinding te kort van duur was om volkomen overtuigend te zijn, vroeg ze naar "Martin". Niemand anders in de seancekamer wist wie Martin was. In feite betrof het de oudste broer van Alan.

"Naar mijn idee is hij degene waar Oma denkbaar het eerst naar zou vragen omdat ze elkaar heel na stonden", zei Alan.

Een opvallend kenmerk van de geestelijke sprekers in Leicester is hun intelligentie, speciaal van Raymond Lodge. Toen Raymond voor de eerste keer in de jaren twintig met zijn vader in verbinding kwam - en zeker, ook tijdens zijn leven - gebruikte hij graag berichten in code. Duidelijk blijkt, dat hij er nog steeds heel goed in is. Terwijl de leden van de buitenkring zichzelf bekend maakten aan de groep, gebruikten zij berichten in code om hun namen aan te duiden en uiteindelijk kwam uit een van die berichten in code de naam Raymond Lodge tevoorschijn. Al wat Rita en de anderen van Raymond wisten, was dat hij de zoon was van de geleerde Sir Oliver Lodge. Toen ze hem vroegen te bewijzen wie hij was, antwoordde hij:

"Jullie hebben reeds alle bewijzen die je nodig hebt."

De deelnemers begrepen dit niet, totdat Rita er in slaagde een exemplaar te bemachtigen van Raymond, een boek geschreven door Sir Oliver Lodge waarin hij de bijzonderheden beschrijft van het leven en het leven in het hiernamaals van zijn zoon. In dat boek ontdekte Rita dat Raymond graag gebruik maakte van dezelfde soort berichten in code die zij zelf enige weken eerder hadden ontvangen. Tijdens een seance op 6 augustus 1982 kreeg de kring een aanwijzing over een nieuw lid van de buitenkring:

"Good King, Hal is not in hot water, the first verb. You are not in a rut. Then quietly go west with a visionary aid. The Russian head has two capitals. He who hesitates is lost."

Dit was wel bijzonder knap omdat de kreet 'he who hesitates is lost' (hij die aarzelt is verloren) door de overleden vader van Rita werd geroepen toen zij bijna een auto ongeluk kreeg. Rita week uit en kwam in de berm terecht toen zij deze kreet helderhorend waarnam. Hierdoor ontweek zij een auto die recht op haar af kwam! Het duurde slechts een paar minuten voordat Rita en de anderen deze aanwijzing hadden opgelost. Over andere aanwijzingen hebben zij soms uren moeten nadenken. Cryptografisch kwamen de volgende letters tevoorschijn: Al/be/rt. Dit was de naam Albert. Daarna kwam: Shh/w/eye/tz/er, of beter gespeld: Schweitzer. Dus nummer acht van de buitenkring bleek Albert Schweitzer te zijn, de zendeling dokter en stichter van het befaamde Lambarene Ziekenhuis in Afrika.

Alan was ook aanwezig op een van de eerste seances, toen de aanzittenden in de gelegenheid waren een hand te zien en aan te raken. De seancetrompet - een aluminium kegelvormig apparaat met een lichtgevende strip aan elk eind - werd zoveel mogelijk verlicht. In het begin was alles wat gezien kon worden de omtrekken van een hand en wat er uitzag als zwarte lijnen.

"Daarna zag ik de hand pas goed voor de eerste keer'", herinnerde Alan zich. "De hand was kleiner dan die van, een mens, ongeveer negen centimeter lang en hij zag er zo glad uit als porselein. "Hij had geen nagels of gewrichten en was smaller dan een normale hand". "Misschien kun je hem het best omschrijven als een hand zonder beenderen. We zagen de vingers ervan tamelijk vrij bewegen. Op een zeker moment verscheen de hele arm. Er leken geen gewrichten aanwezig te zijn, zelfs niet bij de elleboog en hij was onbedekt."

Men vroeg Alan of hij de hand wilde aanraken en men zei hem zijn eigen hand met de bovenzijde omhoog te houden.

"Toen voelde ik het", zei Alan, "en de anderen zagen hoe mijn hand werd gestreeld. Hij voelde warm en klam aan en had een bijna kleverige eigenschap. Hij streelde me ongeveer 40 tot 45 seconden. Daarna werden de handen van Pat en Barry gestreeld."

Sinds de tijd dat Alan de kring bezoekt, zijn de handen beter gevormd. Hij heeft de beenderen kunnen voelen en ook de verschillende afmetingen er van.

This article in English.